Je hoort het te pas en te onpas als recept voor geluk: je moet van jezelf leren houden!
Maar nog apart van de tragische gebiedende wijs, hoe doe je dat? Je kunt toch niet zomaar een schakelaar omzetten? Nee dat kan niet, maar toch is het te leren.
Vaak gaat het in het begin van het proces al mis. Want ga maar na: bij bijna alle mensen waar je van houdt is het begonnen met leren kennen. Waarom zou dat met jezelf anders zijn
?
Verbinding maken met alle dingen in jezelf die je mooi en goed vindt, dat lukt meestal wel. Dat stuk van jezelf wil je graag leren kennen. Maar het minder mooie stuk? Je onhebbelijkheden, de eigenschappen die je telkens in problemen brengen? Je wonden, je pijn en verdriet, je boosheid? Wil je die ook leren kennen?
Daar ligt het geheim van van jezelf leren houden. Van jezelf leren houden begint met de bereidheid om jezelf helemaal te leren kennen. Met alles erop en eraan.
Dat is niet de manier waarop we gewend zijn naar onszelf te kjken. De mooie dingen willen we houden, de minder dingen moeten weg. Daar moeten we aan werken, die moeten we oplossen, transformeren!
Unieke wijsheid
Dat is zo jammer, wat al die dingen hebben een verhaal, een verhaal dat wacht om verteld te worden aan een oprecht geïnteresseerde luisteraar. En die luisteraar ben jij! De kanten van jezelf die jij misschien minder mooi vindt bezitten een eigen, unieke wijsheid. Een wijsheid die je naar je diepere bron kan leiden.
Jij boeit. Je bent oneindig interessant. Het is niet nodig te veranderen, anders of beter te worden. Je hoeft alleen maar naar je eigen verhaal te leren luisteren, volledig open, oprecht. Niet om iets op te lossen of te transformeren, maar gewoon omdat het zo mooi is.