Wie zichzelf serieus onderzoekt komt al snel tot de conclusie dat diep in ons over de grote onderwerpen in ons leven (werk, liefde, relaties, de wereld, et cetera) gemakkelijk verschillende overtuigingen naast elkaar kunnen bestaan. Nu eens vinden we dit, dan weer dat. Onze geest, getraind in het maken van onderscheid, voelt een bijna dwangmatige behoefte om een keuze te maken tussen twee overtuigingen. Al naar gelang de energie van een overtuiging wordt die op dat moment gekozen, en de andere overtuiging(en) worden terzijde geschoven en de emoties die daarbij horen onderdrukt. En daarmee gaat een essentieel instrument voor spirituele groei verloren.
Want alle emoties die we voelen hebben een signaalfunctie en zouden een stimulans moeten zijn om de overtuigingen die daaronder liggen te onderzoeken. Als we twee tegenstrijdige overtuigingen ontdekken zouden we ons niet moeten afvragen welke waar is, maar ze beide geldigheid moeten verlenen. Als we de moed hebben beide overtuigingen naast elkaar te laten bestaan en het gewoon even niet te weten kunnen we de behoeften ontdekken die achter die overtuigingen liggen.
We kunnen dan gaan zien welke overtuigingen echt bij ons passen en de wonden die onder de behoeften achter de niet passende overtuigingen liggen te verzorgen. Het geldigheid verlenen van alles wat in je leeft is een daad van kracht en zelfacceptatie. Zo groeien we naar een leven toe dat beter bij ons past en ervaren we meer harmonie in ons leven.
Geef een reactie